۵ آذر ۱۴۰۳

نمی‌دونم چرا از غروب احساس می‌کنم زمان داره خیلی کند می‌گذره. جوری که دلم میخواد الان ده یازده بود تا من برم یه ربع بیست دقیقه گنشین بازی کنم و بعدش مانهوا بخونم و بعدشم بخوابم :)) اما هنوز هشت شبه. وقتایی که اینجوری زمان میگذره دلم نمی‌خواد تنها باشم، احتمالا برم پیش تیانا. یا اینکه پناه ببرم به خواب. امروز که وجیهه دانشکده نبود حالم شبیه وقتایی بود که تو مدرسه مهسا نمی‌اومد و من تنها بودم. خنده‌داره این وضعیت وابسته بودنم به بقیه.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها