۲۸ آبان ۱۴۰۳

پارسال وقتی تازه اومده بودم تهران فاطمه یه حرفی بهم زد که وقت و بی‌وقت یادم میاد. بهم گفت «تنها توصیه‌ام بهت اینه که روی پای خودت بایستی و برای کارهات به هیچ‌کس وابسته نمونی. همه به فکر خودشون‌اند فقط.» این عین حرفاشه. حق داشت من گاهاً رفتارهایی می‌بینم که برام اذیت کننده ست. اینجوری که اصلاً چی درسته واقعاً. شاید اشتباه از منه که دارم دنبال یه چیز بزرگتر می‌گردم. درحالی که خودمم ته دل و مغزم می‌دونم هیچی نیست.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها